"Chwytaj dzień, bo przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie..."
Horacy
Koncepcja filozofii minimalizmu oparta jest po części, i na sztuce uważności (mindfulness), i sztuce celebrowania życia (slow life, hygge), i filozofii zen...
Minimalizm czerpie także z ponadczasowej mądrości starożytnych filozofów. Jego założenia mieszczą się zarówno w kanonie epikureizmu, jak i przeciwstawnego mu stoicyzmu. Można by rzec, że miejscem minimalisty jest ów "złoty środek".
Epikurejskie cieszenie się życiem i czerpanie z niego radości nie koliduje ze stoickim wewnętrznym spokojem, duchową równowagą i życiem w zgodzie z naturą.
Od jakiegoś czasu w moim domu stoi na półce, w postaci drewnianych liter, sentencja, która ma przypominać o ulotności chwili, upływającym czasie, przemijalności.
Od kiedy zaczęłam wdrażać do życia zasady minimalizmu, dążę do tego, aby jak najrzadziej mieć poczucie, że dni umykają niepostrzeżenie, a czas przecieka przez palce.
W codziennym rytmie dnia, wśród obowiązków i pracy zawodowej dbam o chwile na zatrzymanie się, refleksję, ciszę. Częściej pozwalam sobie na nicnierobienie i nie podchodzę do tego jak do czasu straconego. Zyskuję odprężenie, spokój, wewnętrzną harmonię.
* Minimalizm w niczym mnie nie ogranicza, a wręcz przeciwnie, rozwija.
* Stawia pytania: z czym i w jakich okolicznościach czuję się szczęśliwa, czego pragnę?
* Mówi stop gonitwie i bezwolnej pogoni za posiadaniem.
* Minimalizm jest:
- sprzeciwem wobec konsumpcjonizmu, bylejakości, tandety
- dążeniem do prostoty
- manifestem prostego, ekologicznego życia respektującego prawa przyrody
- umiejętnością segregowania spraw na ważne i te mniej znaczące
- dojrzałością, dzięki której mam odwagę kierować się własnymi przekonaniami
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz