Sandomierz

Spacer po Sandomierzu

Kamiennymi uliczkami Sandomierza

kroczy sierpień w upalnej odsłonie

rumieni jabłka i dachówki kamienic

zegar na ratuszu słońcem czas odmierza

pęcznieją winnice w pobliskim zakonie

mieniąc się fioletem gron okrągłych źrenic

w Rynku ławeczki szemrzą cichym gwarem

podszytym trzepotem zerwanej do lotu

chmury gołębi krążącej nad głową

oddech historii miesza się z upałem

niczym strach skazanych w obliczu szafotu

dając wiarę kronik średniowiecznych słowom

z Bramy Opatowskiej pragrodu strażniczki

rozciąga się widok królewskiego miasta

srebrnej wstążki Wisły stąd nie widać końca

wiją się wśród domów wąziutkie uliczki

nad nimi bazylika gotykiem wyrasta

przez Ucho Igielne przeszłość się przesącza.

Lilianna Mustafa 

Sandomierz mnie zauroczył. Piękne miejsce z dobrą energią i klimatycznymi zaułkami.

Mój K. wymyślił ten spontaniczny weekendowy wyjazd. 

Upalny sierpień. Miasto skąpane w słońcu i kwiatach.

Cudownie było włóczyć się razem kamiennymi uliczkami, odkrywać zakątki miasta, posłuchać o jego historii. A to wszystko przy dźwiękach nastrojowej muzyki dobiegającej z okolic Rynku, gdzie młodzi artyści prezentowali swoje utwory.

To był dobry czas. Taki, w którym nie trzeba się nigdzie ani z niczym spieszyć. Czas płynący spokojnie, harmonijnie. Czas w liliowym kolorze.